Memorias de un cuerpo que arde

De levensverhalen van drie Costa Ricaanse vouwen vullen een huis waarin een meisje opgroeit en leeft. Haar verhaal is gebaseerd op de getuigenissen van Ana, Patricia en Mayela, die op de achtergrond vertellen over de verschillende fases van hun vrouwelijkheid. Hun getuigenissen beginnen bij de eerste vlinders en menstruatie, om vervolgens naadloos over te gaan in de allereerste seksuele exploraties. Vervolgens wordt er een hoofdstuk gewijd aan het krijgen van kinderen en het moederschap. Ook het huwelijk en de daarbij onvoorziene obstakels komen aan bod. Afsluitend praten ze uitgebreid over seksuele bevrijding en nieuwe liefdes op latere leeftijd. Daarmee gaan ze lijnrecht in tegen wat ze van hun moeders en de andere vrouwen in hun leven hebben geleerd. In plaats van stilzwijgend te knikken en te volgen, kiezen ze ervoor om hun eigen stem te laten horen.  

Regisseur Antonella Sudasassi slaagt erin om het heden en het verleden op een wel erg originele manier met elkaar te verweven. De herinneringen en getuigenissen in ‘Memorias de un cuerpo que arde’ zijn vaak liefdevol, maar soms ook pijnlijk. Alle levensfases en mijlpalen uit het leven van een vrouw komen in deze film aan bod, en dat zorgt voor een empathisch en waarheidsgetrouw beeld. In tegenstelling tot wat de meisjes tijdens hun jeugd hebben ervaren, wordt bij deze oudere vrouwen de seksualiteit uit de taboesfeer getrokken en tot op het bot geanalyseerd. Zonder filter.