"De bedoeling was om een simpel verhaal op een eenvoudige manier te vertellen", zei Alexandre Koberidze naar aanleiding van de vertoning van zijn liefdessprookje dit jaar tijdens de Berlinale, waar hij met dit bijzondere verhaal over twee zielen die eerst verliefd en dan vervloekt worden, de harten won van het (professionele) publiek. Zo jubelde Screen Daily bijvoorbeeld dat Koberdize’s parel "een sluwe, inventieve en avontuurlijke zoektocht is naar wat film vermag". The Guardian bestempelde de film dan weer als een "fabelachtig verbeeldingsrijke film" of als "puur filmplezier". Dat is What Do We See When We Look at the Sky? allemaal.
Wat deze Georgische film niet is? Een simpel verhaal dat op een eenvoudige manier wordt verteld, zoals Koberidze beweerde. Op het eerste gezicht is zijn film misschien wel een traditioneel liefdesverhaal over een studente farmaceutische wetenschappen die haar boek laat vallen wanneer ze tegen een voetballer botst – zo’n filmisch moment dat je instant wéét dat hij het boek wel weer zal oprapen en het duo zo zijn eerste onstuimige blikken zal uitwisselen. Dat het tweetal elkaar daarna nog een keertje toevallig ontmoet om uiteindelijk daags erna op date te trekken, valt ook nog compleet te begrijpen binnen het romantische genre. Verrassend is dat de ironische verteller vlak erna vrolijk vertelt dat het koppel vervloekt is en in een ander lichaam wakker zal worden. Voeg daar nog een filmcrew aan toe die een film over koppels draait, een nakend WK voetbal én supporterende zwerfhonden en je krijgt een kafkaëske liefdesparabel die feit, fictie en gevoelens versmelt.
Met al die ingrediënten brouwt Koberidze een portret dat niet enkel een ode aan de liefde is, maar ook aan de Georgische stad Kutaisi. Net als in zijn debuut Let the Summer Never Come Again (2017) struint Koberidze immers een verliefd koppel achterna om zo de mooiste Georgische stadsgezichten op film te vangen. Alleen heeft hij nu zijn smartphone achterwege gelaten – zijn debuut was een montage van ettelijke uren aan gsm-beelden – om samen met zijn Iraanse cameraman Faraz Fesharaki de voormalige Georgische hoofdstad op verrukkelijke 16mm-film te vangen. Dat levert een indrukwekkende film op die Koberidze tot een van de meest interessante cineasten uit Georgië bombardeert.
Bron: Film Fest Gent
