Naar de hoofdinhoud Naar de voettekst

There Is No Evil

Mohammad Rasoulof
wo 1 dec 21 - zo 26 dec 21
  • Let op met kinderen tot 12 jaar
  • Geweld
  • Angst

‘There Is No Evil’, waarmee Rasoulof de Gouden Beer won op het filmfestival van Berlijn, is een krachtige oproep om je te blijven verzetten tegen onrecht.

Bij elke terdoodveroordeling is er ook iemand die de straf moet uitvoeren. Vier mannen worden voor een eenvoudige, maar onmogelijke keuze geplaatst. Wat ze ook beslissen, het tast henzelf, hun relaties en hun leven aan. Heshmat, een voorbeeldige echtgenoot en vader, staat elke dag vroeg op om zijn ondenkbare job uit te voeren. Pouya, een militair, kan zich niet voorstellen dat hij nog een man zou doden, maar wordt hiertoe verplicht. Javad weet nog niet dat een aanzoek aan zijn geliefde niet de enige verrassing zal zijn op haar verjaardag. Bahram, een arts, woont zeer afgelegen, maar kan zijn job niet uitoefenen. Aan zijn nichtje, die op bezoek is uit Europa, vertelt hij de reden van zijn leven als verschoppeling. 

In deze vier verhalen die op het eerste zicht weinig met elkaar te maken hebben, onderzoekt regisseur Mohammad Rasoulof of deze mannen kunnen ontkomen aan de verschrikkelijke taak die hen wordt of ooit is opgelegd. Hoewel het Iraanse regime deze regisseur verbood ooit nog te filmen, hebben ze hem het zwijgen niet kunnen opleggen. Integendeel. ‘There Is No Evil’, waarmee Rasoulof de Gouden Beer won op het filmfestival van Berlijn, is een krachtige oproep om je te blijven verzetten tegen onrecht. 

 

 
regie
Mohammad Rasoulof
cast
Baran Rasoulof, Mohammad Seddighimehr, Mahtab Servati
speelduur
151 min
jaar
2020
land
Iran, Duitsland, Tsjechië
taal
Farsi
Ondertiteling
Nederlands
  • Let op met kinderen tot 12 jaar
  • Geweld
  • Angst

#vierluik #doodstraf #maatschappijkritiek #schuldbesef #deprijsvanprotest

young critics 

Regisseur

Mohammad Rasoulof

regisseur

Met de Gouden Beer voor ‘There is no evil’ bekroonde het filmfestival van Berlijn een moedig staaltje cinema, gemaakt ondanks brutale censuur.

Jeroen Struys, De Standaard