Een overleden vrouw wordt gevonden in de uitgedroogde Mongoolse steppe. Een beginnende politieman moet het lichaam bewaken, en al snel komt een herderin met kameel hem gezelschap houden. Het is barkoud. Zij maakt avances en ze hebben seks; de vrouw raakt zwanger. Kan een baby de manier veranderen waarop zij met de rest van de wereld omgaat?
Wang Quan’an durft in zijn film lange scènes in te lassen, waarin schijnbaar niets wezenlijks gebeurt, tot de absolute stilte wordt doorbroken door een onverwachte levensgebeurtenis, zoals een overlijden of een geboorte, of een onverwacht gevoel van liefde, humor of warmte, of een filosofische overpeinzing, gecentreerd rond het enigma van de öndög. Dit is het Mongoolse woord voor ei. Pas in het laatste deel van de film wordt duidelijk dat öndög zowel verwijst naar fossiele dinosauruseieren als naar de groeiende foetus in de moederschoot. Met zijn betoverende landschapsfotografie, zijn etnografische details en zijn memorabele no-nonsense heldin, is de film onweerstaanbaar en verrassend, tot en met het excentrieke gebruik van het liedje ‘Love Me Tender’ van Elvis Presley.
Öndög’ is van een eenvoud die nog slechts zelden valt te bewonderen. De beelden laten diepe indruk achter en vertellen een verhaal dat cinematografisch onuitwisbaar is.
