Pedágio

Suellen raakt maar niet over het feit dat haar zoon zich heeft geout als homo. Ze stuurt hem op therapie bij een pastoor die hem van zijn “ziekte” kan genezen. Maar de kosten lopen hoog op en Suellen, die aan een tolpoortje bij de autostrade werkt, heeft het niet breed. Ze doet beroep op een vriend die ze eerder betrapte op kleine diefstallen om haar uit de nood te helpen.

‘Pedágio’ kent heel wat memorabele en fotogenieke momenten. De camerastandpunten zijn origineel en er wordt mooi met licht gespeeld. Het verhaal is toegankelijk en meeslepend. De relatie tussen de twee hoofdpersonages, moeder en zoon, is subtiel, met een minimum aan dialoog.