De jonge meisjes uit La Arcadia, een instituut in de Colombiaanse hoofdstad Bogotá, hebben een hobbelig parcours achter de rug. Velen van hen leefden op straat en hebben geen familie meer om op terug te vallen. Hier wonen ze samen in een veilige haven, met een dak boven hun hoofd.
De meisjes krijgen er les, maar ook therapie. Zo komt het dat filmmakers Clare Weiskopf en Nicolas van Hemelryck er vijf jaar geleden neerstreken om workshops te geven. Van deze cineasten krijgen de meisjes de opdracht om plaats te nemen voor een camera en hun ogen te sluiten. Ze mogen hun fantasie de vrije loop laten gaan om het levensverhaal van een denkbeeldige vriendin, Alis, te reconstrueren. Hun creatieve vrijheid raakt steeds meer verweven met anekdotes uit hun eigen leven. Sommige verhaallijnen zijn choquerend, andere hartverwarmend. Maar allen hebben ze één ding gemeen: via hun getuigenissen leren we de jonge vrouwen steeds beter kennen. Dankzij het verhaal dat ze toeschrijven aan Alis, krijgen we een inzicht in hun grootste angsten en diepste gevoelens.
De getuigenissen worden afgewisseld met beelden van het dagdagelijkse leven in La Arcadia. We zien hoe de meisjes zingen, dansen, kibbelen en hun zorgen proberen vergeten. Er wordt een mooi evenwicht bereikt tussen poëzie en pijn. Door de donkere wolken van hun verhalen, breekt een straaltje hoop door op een beter leven.
De makers van deze documentaire wilden zich niet enkel focussen op de schrijnende verhalen, maar trachten met dit project vooral de sterke en veerkrachtige persoonlijkheden van de meisjes te belichten. En dat doen ze op een beklijvende manier. ‘Alis’ is een originele documentaire waarin film wordt opgewaardeerd tot diepgaande therapie.