Bacurau

Een ontploffend hoofd: sinds David Cronenberg het expliciet in beeld bracht in Scanners, zijn we het wel een beetje gewend, maar het blijft toch schrikken wanneer je in Bacurau plots weer de hersenen in het rond ziet spatten. Zeker omdat je dat soort extreem geweld in het begin van de film niet ziet aankomen.

Bacurau gaat van start als een sociaal-realistisch verhaal, dat weliswaar in de nabije toekomst gesitueerd is. We zien hoe een jonge vrouw terugkeert naar haar geboortedorp, in het arme noordoosten van Brazilië, om er afscheid te nemen van de oudste inwoner. Maar wanneer er tijdens de feestelijke begrafenisstoet mysterieuze pilletjes worden geconsumeerd, begin je toch te vermoeden dat dit geen film zoals een andere wordt.

Er gebeuren steeds vreemdere dingen: iemand merkt op dat het dorp van Google Maps is verdwenen, en na een bezoekje van twee onheilspellende motorrijders is er plots geen gsm-ontvangst meer. Wanneer een bende Amerikaanse mensenjagers op het toneel verschijnt, wordt de situatie helemaal grimmig.