De dageraad breekt aan in een troosteloze, grijze industriestad in het noorden van China. Tot zonsondergang volgen we vier personages wiens levens elkaar zullen kruisen. Er is Yu Cheng, een jonge boef die op zoek gaat naar de 16-jarige Wei Bu die per ongeluk zijn broer levensgevaarlijk verwondde. Daarnaast hebben we de 60-jarige Wang Jin die vreest dat hij door zijn familie in een home zal gestopt worden. En dan hebben we nog Huang Ling, klasgenote van Wei Bu, die een relatie heeft met een directielid van school. De titel verwijst naar een mythe: in het verre noorden van China zou er een olifant in een zoo zitten, die weigert te eten en te bewegen om zo alle leed van de wereld van zich af te laten glijden. Eén van de hoofdpersonages wil die olifant per se gaan bezoeken.
Een film van een uitzonderlijk hoog esthetisch niveau: lange takes, meesterlijk gebruik van scherpte-diepte, gedempt kleurenpalet, heel mooie soundtrack. Dit alles zorgt voor een melancholische sfeer en voor emotionele diepgang. 'An Elephant Sitting Still' zal het eeuwige debuut blijven van Bo Hu, die zelf uit het leven stapte net voor zijn eigen première. Een daad die symbolisch wordt voor dit diepmenselijke portret van mensen in een maatschappij die steeds egoïstischer wordt en waar het leven, zelfs in een klein Chinees dorp, steeds meer onder economische druk komt te staan. Een opmerkelijk debuut dat verwant is met het werk van Kieslowski & Bela Tarr, maar ook met David Foster Wallace’s 'The Pale King' en Chantal Akermans 'No Home Movie'. De film kreeg de Jury Prijs op het Filmfestival van Berlijn 2018.
